Μέρες, ίσως και μήνες πριν, τα δυο μεγάλα κόμματα είχαν ξεκινήσει είτε τη «διαρροή», είτε να δίνουν και το επίσημο χρίσμα στους υποψήφιους τους για τις επερχόμενες ευρωεκλογές.
Μόλις την προηγούμενη Παρασκευή ολοκλήρωσε και ο ΣΥΡΙΖΑ τη λίστα του, με τη Νέα Δημοκρατία να έχει προηγηθεί λίγες μέρες. Συγκεκριμένα 42 μέρες πριν τις ευρωεκλογές ήταν η ημερομηνία που επέλεξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ανακοινώσει τα 42 πρόσωπα που θα εκπροσωπήσουν τη Νέα Δημοκρατία στις κάλπες.
Συνειδητοποιώ πως δεν είναι μια τυχαία ημερομηνία, ούτε μια απλή σύμπτωση. Δεν είναι ένα χαριτωμένο επικοινωνιακό κόλπο χωρίς ουσία. Είναι 42 προσωπικότητες που βήμα – βήμα, μέρα – μέρα θα φτάσουν μέχρι τις εκλογές και από εκεί με τη σειρά τους μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα εκεί ακριβώς που της αξίζει – και ξέρουν καλά πως θα το κάνουν – στην κορυφή της Ευρώπης.
Η αλήθεια είναι πως γνωρίζω προσωπικά ελάχιστους από αυτούς. Και μόνο γι’ αυτούς δεν θα μιλήσω. Η πρόθεσή μου άλλωστε δεν είναι να «διαφημίσω» τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, τον άνθρωπο που κράτησε τη Νέα Δημοκρατία όρθια όταν τα επικίνδυνα και ανεύθυνα ψέματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έριχναν τη χώρα στα βράχια, ούτε τον Βασίλη Μιχαλολιάκο, ένα από τα μεγαλύτερα στελέχη της παράταξης και ιδρυτικό μέλος της ΟΝΝΕΔ. Η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, η Ελίζα Βόζεμπεργκ, ο Μανώλης Κεφαλογιάννης, η Μαρία Σπυράκη ή ο Γιώργος Κύρτσος έχουν δώσει τα διαπιστευτήρια τους πολλές φορές στον ελληνικό λαό, έχουν κερδίσει και έχουν τιμήσει την εμπιστοσύνη του.
Ποιοι είναι όμως οι άλλοι; Ποια είναι τα πρόσωπα που κέρδισαν την εμπιστοσύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη; Τι είναι αυτό που είδε σ’ εκείνους;
Ο συνάδελφός μου, γιατρός, Στέλιος Κυμπουρόπουλος. Πριν 20 χρόνια ήταν ο πρώτος αριστούχος μαθητής με αναπηρία. Σήμερα είναι ένας νέος πρότυπο και ένας μεγάλος αγωνιστής της ζωής. Αύριο εύχομαι να είναι στην Ευρωβουλή.
Ο δήμαρχος της Κω, Μιχάλης Αγγελόπουλος. Αν και Χιώτης δεν μπορώ να μη ζηλέψω και ασπαστώ τον τρόπο που προσέγγισε το προσφυγικό, τον άνθρωπο που αγκάλιασε τους ανθρώπους που έφτασαν στο νησί του αλλά χωρίς να ξεχάσει τον δικό τόπο.
Η Πειραιώτισσα, Ελισάβετ Κυρίτση, απόφοιτη πληροφορικής με εξειδίκευση στις εφαρμογές της Τεχνητής νοημοσύνης στο χώρο των επιχειρήσεων. Ο Άγης Βερούτης, ο Έλληνας που για 17 χρόνια δούλεψε σε μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου, όμως όταν ξεκίνησαν να φεύγουν όλοι από την Ελλάδα επέστρεψε για να δημιουργήσει τη δική του μικρομεσαία επιχείρηση. Ο Λευτέρης Βαρουξής, με σπουδές στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας αλλά και της Ευρώπης επέστρεψε στην Ελλάδα και δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά στην πόλη του, τον Πύργο. Ο συνταγματολόγος Παύλος Ελευθεριάδης, ο 29χρονος με δυο μεταπτυχιακά – ήδη – Θοδωρής Καλαμπόκης, η ερευνήτρια του ΕΛΙΑΜΕΠ και έργο πάνω στη ζώνη του ευρώ , την οικονομική διακυβέρνηση, τις χρηματοοικονομικές κρίσεις και κρίσεις χρέους, Ελένη Παναγιωταρέα, ο συνδικαλιστής της ΑΔΕΔΥ, Γιάννης Πάϊδας, η καθηγήτρια της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, Κλεοπάτρα Σαραντάκου, η δικηγόρος Αθηνών και Νέας Υόρκης και πρώην Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, Βασιλική Λαζαράκου. Ο Πρέσβης επί τιμή, Αλέξανδρος Μαλλιάς, ο Διευθυντής επί τιμή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Γιώργος Κρεμλής.
Αυτοί είναι μόνο λίγοι από τους υποψηφίους, όλοι τους όμως το ίδιο σημαντικές πορείες, το ίδιο μεγάλα βιογραφικά, το ίδιο αυτοδημιούργητοι.
Μόλις ξεφύλλισα τα βιογραφικά τους – μιλώ και για τις δύο πλευρές – ασυναίσθητα έκανα τη σύγκριση… Σκέφτηκα πως απέναντί τους είναι ο Παναγιώτης Κουρουμπλή, η Έλενα Κουντουρά και η Ραλλία Χρηστίδου, ο Αλέξης Γεωργούλης και παραλίγο και η Μυρσίνη Λοΐζου με μοναδικό της εφόδιο το «κόρη του Λοΐζου».
Όμως δεν θα κάνω καμία άλλη σύγκριση, πέρα από αυτή που έκανε μόνη της ο νους μου. Θα πω μόνο πως το ψηφοδέλτιο που επιλέγει η Νέα Δημοκρατία είναι εκείνο που αύριο θα αντικατοπτρίζει και την ελληνική κοινωνία. Μια Ελλάδα στην οποία θα επιστρέψουν τα μυαλά που έφυγαν έξω, μια χώρα με αληθινούς αγωνιστές, κατάλληλη για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες, έτοιμη να βοηθήσει τους πρόσφυγες, την Ελλάδα της αριστείας, των επιστημών, του συνδικαλισμού χωρίς κραυγές, της επιχειρηματικότητας, της ανάπτυξης. Της ευκαιρίας.
Δηλώνω υπεύθυνα πως δεν γνωρίζω κανέναν τους, υπόσχομαι όμως πως θα τους γνωρίσω έναν – έναν.
Μακάρι να είχα 42 σταυρούς να βάλω στο ψηφοδέλτιο μου στις 26 Μαΐου.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Κοινωνική στις 10 Μαϊου 2019